Terugblik en de presentatie: themacafé Wachttijden en Wachtlijsten in de Jeugdhulp
Even wachten in de jeugdhulp
Wachttijden en wachtlijsten in de jeugdhulp; hoe ontstaan ze, hoe ernstig is het en wat is er aan te doen? Deze vragen stonden centraal tijdens het door Holland Rijnland georganiseerde themacafé van woensdag 25 januari. Wethouders, raadsleden en ambtenaren lieten zich inspireren tijdens deze avond in dorpshuis De Burgt in Rijnsburg.
Na een korte inleiding van Paul Grob, manager TWO Jeugdhulp bij Holland Rijnland, werden de aanwezigen gestimuleerd keuzes te maken aan de hand van enkele prikkelende stellingen. Wat te denken van: ‘Er is niks mis met wachtlijsten! Mensen zoeken dan eerder hulp in eigen kring of gaan op zoek naar meer passende zorg en dat is prima’. Uit de reacties van de aanwezigen op de stellingen bleek dat de meningen verdeeld waren.
Na deze opwarmer, zette Martin Mostert, eveneens TWO Jeugdhulp, uiteen hoe wachttijden en wachtlijsten ontstaan. Voor een groot deel heeft dat te maken met beschikbare gelden en aanwezige capaciteit bij de hulpverlenende instanties. Ook de sterk variërende en niet goed te voorspellen vraag, draagt bij aan de bedrijfsmatige opgave van aanbieders welke capaciteit zij moeten inzetten zonder al teveel risico te lopen. Maar het heeft ook te maken met de keuzevrijheid van ouders of verwijzers voor een specifieke hulpverlener terwijl voor die vraag onvoldoende capaciteit is ingekocht. Dan wordt besloten om te wachten.
Verder werd geopperd dat wachten niet altijd schadelijk hoeft te zijn. Urgente gevallen of crisissituaties daar gelaten, zou wachten wellicht ook tot andere keuzes kunnen leiden.
Al met al kwam het er op aan dat doelen en middelen op elkaar moeten worden afgestemd waarbij wordt gestreefd naar passende zorg. En dat is niet per sé de meest optimale zorg. Het evenwicht tussen gevraagde zorg en beschikbaar aanbod is cruciaal. Uiteindelijk moet hulpverlening kind en familie stimuleren en helpen om zo snel mogelijk zelfstandig verder te kunnen.
Na de plenaire sessie gingen de aanwezigen in drie subgroepen uiteen, elk met een eigen thema. Zo werd onder leiding van Esther Reinhard van Curium, verder ingegaan op haar en andere praktijkervaringen. Dat deed ook Ellen Bellaart vanuit Jeugdbescherming West/het Expertteam. En een groep onder leiding van drie TWO’ers wisselde van gedachten over de rol, positie en sturing van TWO. Elke groep ging in op de praktijk, de mogelijkheden van aanbieders, de reactie van aanbieders op toenemende wachtlijsten en op de vraag welke punten van transformatie en ander aanbod gestimuleerd mogen worden. Het leverde drie levendige discussies op.
Plenair werden de opbrengsten van de deelsessies teruggekoppeld. Tijdens de afsluitende borrel bleken de besproken onderwerpen nog na te sudderden. Gezien de animo, input en reacties van de deelnemers is een vervolg aan dit Themacafé, in welke vorm dan ook, zeer goed denkbaar.
