Preview publicatie NJi over urgentiebepaling: Als het moet, dan kan het!
Agnes Derksen van het Nederlands Jeugdinstituut (NJi) had de uitnodiging van regio Holland Rijnland aangenomen om alvast inzicht te geven in de publicatie over Urgentiebepaling, die volgende maand uitkomt. Een mooie mix van medewerkers van lokale teams, Gecertificeerde Instellingen, het Zorg- en Veiligheidshuis, de Raad voor de Kinderbescherming en mensen werkzaam bij jeugdhulpaanbieders waren hierbij op 8 juni 2023 aanwezig.
Het onderwerp urgentiebepaling is een landelijk thema en op de agenda gekomen na de indringende oproep van staatssecretaris Maarten van Ooijen om, zoals hij het formuleerde: “Kinderen met een kinderbeschermingsmaatregel bij de verdeling van specialistische jeugdhulp voorrang te geven, mits de hulpvraag van kinderen zonder beschermingsmaatregel niet urgenter is”. Maar wat maakt het ene kind urgenter dan het andere, en hoe maak je als professional die afweging? Relevante vragen, die ook passen in de discussie over de wachtlijst- en wachttijdenaanpak.
Advies vanuit het NJI
Het NJi adviseert om ruimte te geven aan de professionals: zij maken de professionele afweging over welke situatie urgent (-er) is dan een andere. Daarbij is het wel van belang dat de professionals integraal samenwerken. Dat zij ondersteuning en training krijgen in “Samen beslissen over voorrang bij inzet van hulp” en daarbij tegenspraak van elkaar creëren en zorgen dat alle perspectieven op tafel komen. En dat professionals niet na elkaar maar met elkaar de casuïstiek bespreken en de urgentie bepalen. Het is aan gemeenten om de voorwaarden hiervoor te creëren, aldus het NJi.
In de publicatie gaat het NJi in op de onderstaande drie vragen:
- Wie zijn deze meest kwetsbare kinderen en gezinnen?
- Hoe kunnen professionals en gezinnen de afweging maken?
- Hoe kunnen we professionals ondersteunen bij het bepalen van voorrang?
Wetende dat zorg per definitie schaars is, en ook altijd is geweest. Personeel en middelen zijn nu eenmaal niet onbeperkt beschikbaar. Bovendien is er een groeiend gebruik van de jeugdzorg door toenemende maatschappelijke druk op ouders en kinderen. En werken beleidsmaatregelen om de kosten beheersbaar te houden vaak onvoldoende, of hebben een negatief effect op de kwaliteit van de zorg.
Het NJi stelt het kort samengevat zo: “Samen beslissen over schaarse hulp: Als het moet… dan kan het!”
